İSLÂM DİNİNİN KAYNAKLARI

Mükellefle ilgili hükümlerin (Ef'âl-i Mükellefin) asli kaynakları dörttür.
İslâm dininin ilk, en önemli ve birinci kaynağı
Kur'ân'ı Kerîm'dir. Dini bir konu öncelikle Kur'ân'ı Kerîm'de aranır.
İkinci kaynağımız, Peygamberimizin sünnetini oluşturan sözleri ve davranışlarıdır. Kur'ân'ı Kerîm'den sonra ikinci önemli dini kaynağımız
sünnettir.
Üçünçü dini kaynağımız Peygamberimizden sonra herhangi bir çağda yaşayan İslâm bilginlerinin kendi zamanlarında dini bir konuda görüş birliğine varmış olmalarıdır. Buna
İcma denir.
Dördüncü kaynağımız
Kıyas'tır. Kıyas, belirttiğimiz üç kaynakta hüküm bulunmayan bir dinî hükmü başka bir dini hükme benzeterek, benzetme yolu ile sonuca varmaktır. Yani hakkında ayet-hadis bulunmayan bir meselenin hükmünü, aralarındaki ortak illet dolayısıyla hakkında ayet-hadis bulunan meselenin hükmüne bağlamaya kıyas denir.
O halde; dinimizin dört ana kaynağı vardır;
KUR'ÂN, SÜNNET, İCMA ve KIYAS. Bunlardan birine dayanmayan dini görüşlere değer verilmez, güvenilmez ve bu tür dini görüşlere göre hareket edilmez.